W Sanktuarium!

O ile siła żołnierzy, duch walki o wiarę, znaki patriotyzmu i słowa Jana Pawła II – znaczą tyle, co hasło Lęborskiego Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej, o tyle koncert w lęborskim kościele nadal rozrywa kajdany wolności i dąży do namiastki Niepodległości. Oto mury, gotyckie symbole, dobitnie  przyjmują przy ołtarzu Zespół Regionalny „Frantówkę”, którego członkowie, ubrani na biało- czarno, prezentują utwory religijne (w tym  przeważnie ulubione przez JP2), ale i przeniesione  z czasów wojenki, podrywając do tańca publiczność. Proboszcz o.  Robert Wołyniec przyjmuje ten występ z duchem wiary w poważny cel, który  - w 2020 roku  - przyświeca w całej Polsce. „Totu Tuus” brzmi dumnie podczas tegorocznych imprez masowych, ale w klimatycznym wymiarze słów, wzmianek historycznych, dat z dobrego, bo świętego  życiorysu, prowadzi wszystkich do bram Wolnej RP.  

W mowach przewodnich!

Kierownik Zespołu  - Pani Regina Szczupaczyńska – przybliża fragmenty znanej historii, gdy cały kraj przyjmuje informację o wyborze naszego Rodaka na Papieża. Ten znaczący fakt zmienia „oblicze ziemi, tej ziemi”, a po tych wszystkich latach nadal zachwyca z 1000 siłą. Naród wzrasta, bowiem w wartości słów, które Ojciec Święty wygłasza podczas pielgrzymek, a teraz i  w trakcie czytania książek, oglądania filmów, czy koncertów. Nasza tożsamość wnika w kształt kultury: muzycznej i literackiej. Dlatego Marta Szczupaczyńska, Bożena Labuda -  prowadzą wiernych po nowej wizji przygotowanej dla naszego narodu, a Andrzej Wenta, jako solista, zachwyca oryginalną interpretacją znanych i popularnych  pieśni. Cała aranżacja wymusza na członkach Frantówki - dobre kroki w kierunku promocji wartości patriotycznych, a towarzysząca Kapela wzmacnia instrumentalnie  przekaz treści.

W ujęciu artystycznym!

Lęborski koncert wzbudza powszechny zachwyt, który potwierdzają gromkie brama, chwile wzruszenia i głosy publiczności, reagującej dość głośno na przywiązania religijno - wojenne. I kiedy w XXI wieku nadal wierzysz w wolność, tą daną i tą wartą codziennej walki, to życie przekręca klucz w drzwiach do kościoła, z echem unoszącym się po tym koncercie.  

Sylwia Skroś