- w Parku Chrobrego w Lęborku. Chwila, której nie wolno było przegapić, aby nie stracić w życiu – najważniejszego momentu podarowania każdemu Człowiekowi – daru życia wiecznego. Ten, który stał się Synem Bożym, na deskach zbudowanej w Parku sceny został osądzony i skazany na śmierć – za mnie, za Ciebie – aby na końcu drogi móc w wielkiej chwale Zmartwychwstać i oznajmić światu, że najważniejsza jest  - miłość, pełna poświecenia i oddania za każdego z nas. To właśnie z niej zrodził się Człowiek, aby zgodnie z wolą Boga dokonywać licznych wyborów, aby spełniać swoje określone zadania, rozwijać talenty, przebywać z ludźmi. Etap tej drogi na Ziemi nakazuje każdemu z nas stać z boku, na końcu licznych zaszczytów, ale za to w wielkiej  pokorze serca wielbić Pana – Stwórcę, który przygotował po drugiej stronie rzeczy tak piękne i cudowne, że zaprowadzić nas może do nich tylko męczeńska śmierć Jego Syna.

- On umiera samotnie tak,  jak każdy z nas, w bólu, w cierpieniu i  w wielkim poniżeniu, aby udowodnić, że ostatni będą pierwszymi w Raju. Idąc za Jego przykładem tu na Ziemi mamy być poddawani ocenie ludzkiej, a po śmierci Boskiej, aby sprawiedliwy wyrok mógł nam otworzyć bramy do Nieba.

- Sens wiary w Boga ma przyświecać nam w każdym zadaniu, aby czas spędzany tu na Ziemi obfitował w owoce  chwały, aby głos z Pisma Świętego był zawarty w pieśniach śpiewanych przez zespół znajdujący się parkowym namiocie, aby aktorzy zagrali swoje role z pełnym poświeceniem, aby ich słowa otworzyły serca ludzi zgromadzonych na Misterium, aby przez media dotarły do rzeszy Internautów  - i przypominały przez wszystkie lata –że -  Syn Boży z miłości do nas – umarł na krzyżu – aby każdy z nas miał – ŻYCIE  WIECZNE. 

Sylwia Skroś